Uit de recentste gebeurtenissen rond de voorbereiding van de gemeenteverkiezingen kunnen we afleiden dat een aantal factoren, specifiek aan wat voor onze hoofdstad moet doorgaan, reeds lang onder de oppervlakte smeulen, met af en toe een uitslaand brandje.

De formatie van de “gewestregering”, op zichzelf een draconisch opgezwollen titel voor deze in 19 stukken en brokken opgedeelde middelgrote stad verloopt moeizaam op basis van een draaiboek dat geschiedkundige wortels heeft, die zich pijnlijk een weg zoeken doorheen wetgeving die het hiervan afwijkende feitelijk gedrag moet toestaan.

In een stedelijke omgeving waar onvoldoende werd gedacht aan natuur was “Groen” aan zet om namens de Vlaamse gemeenschap op zoek te gaan naar een akkoord met andere formaties. Maar wat doe je met een formatie die onverdoofd slachten en hoofddoeken voor gemeentelijk ambtenaren wil promoten? En wat doe je als Groen met een expliciet Vlaamse formatie, voldoende in aantal met een sterk gemotiveerd Cieltje Van Achter?

Je geeft als Elke Van den Brandt je opdracht terug. Ondertussen zagen de franstaligen de poten van onder je stoel via een oekaze vanuit Mons, vanwege dezelfde persoon die samen met zijn metgezel van les Engages je systematisch wegwerkt uit de gemeentelijke stoelendans.

Slotsom is dat met dit soort positionering de Vlamingen in de “hoofdstad” weerloos ten onder gaan. Maar is dit enkel in Brussel het geval? Het effect van de migratie laat zich stilaan in de grote steden overal gevoelen maar niet overal op dezelfde manier. Stel U voor dat de communist Jos D’Haese binnen afzienbare tijd (2030?) burgemeester van Antwerpen wordt, gesteund door een electoraal monsterverbond van communisten en islamisten………